Τεχνολογία υποβρύχιας συγκόλλησης

Υπάρχουν τρεις τύποι υποβρύχιας συγκόλλησης: ξηρή μέθοδος, υγρή μέθοδος και μερική ξηρή μέθοδος.

Ξηρά συγκόλληση

Αυτή είναι μια μέθοδος κατά την οποία χρησιμοποιείται ένας μεγάλος θάλαμος αέρα για την κάλυψη της συγκόλλησης και ο συγκολλητής εκτελεί συγκόλληση στον θάλαμο αέρα.Δεδομένου ότι η συγκόλληση πραγματοποιείται σε φάση ξηρού αερίου, η ασφάλειά της είναι καλύτερη.Όταν το βάθος υπερβαίνει το εύρος κατάδυσης του αέρα, δημιουργούνται εύκολα σπινθήρες λόγω της αύξησης της τοπικής πίεσης οξυγόνου στο περιβάλλον του αέρα.Επομένως, ένα αδρανές ή ημι-αδρανές αέριο πρέπει να χρησιμοποιείται στον θάλαμο αερίων.Κατά τη διάρκεια της ξηρής συγκόλλησης, οι συγκολλητές θα πρέπει να φορούν ειδική πυρίμαχη και ανθεκτική σε υψηλή θερμοκρασία προστατευτική ενδυμασία.Σε σύγκριση με την υγρή και μερική ξηρή συγκόλληση, η ξηρή συγκόλληση έχει την καλύτερη ασφάλεια, αλλά η χρήση της είναι πολύ περιορισμένη και η εφαρμογή της δεν είναι καθολική.

μερική ξηρή συγκόλληση

Η τοπική ξηρή μέθοδος είναι μια υποβρύχια μέθοδος συγκόλλησης κατά την οποία ο συγκολλητής εκτελεί συγκόλληση σε νερό και αποστραγγίζει τεχνητά το νερό γύρω από την περιοχή συγκόλλησης και τα μέτρα ασφαλείας του είναι παρόμοια με εκείνα της υγρής μεθόδου.

Δεδομένου ότι η μέθοδος του spot dry είναι ακόμα υπό έρευνα, η χρήση της δεν είναι ακόμη ευρέως διαδεδομένη.

Υγρή συγκόλληση

Η υγρή συγκόλληση είναι μια υποβρύχια μέθοδος συγκόλλησης κατά την οποία ο συγκολλητής συγκολλά απευθείας υποβρύχια αντί να αποστραγγίζει τεχνητά το νερό γύρω από την περιοχή συγκόλλησης.

Η καύση τόξου κάτω από το νερό είναι παρόμοια με τη συγκόλληση με βυθισμένο τόξο και καίγεται σε φυσαλίδες αέρα.Όταν το ηλεκτρόδιο καίγεται, η επίστρωση του ηλεκτροδίου σχηματίζει ένα χιτώνιο που σταθεροποιεί τις φυσαλίδες αέρα και έτσι σταθεροποιεί το τόξο.Προκειμένου το ηλεκτρόδιο να καίει σταθερά κάτω από το νερό, είναι απαραίτητο να επικαλυφθεί ένα συγκεκριμένο πάχος επίστρωσης στον πυρήνα του ηλεκτροδίου και να εμποτιστεί με παραφίνη ή άλλες αδιάβροχες ουσίες για να γίνει το ηλεκτρόδιο αδιάβροχο.Οι φυσαλίδες είναι υδρογόνο, οξυγόνο, υδρατμοί και φυσαλίδες που παράγονται από την καύση επικαλύψεων ηλεκτροδίων.άλλα οξείδια που παράγονται από τον θολό καπνό.Προκειμένου να ξεπεραστεί η δυσκολία ανάφλεξης και σταθεροποίησης τόξου που προκαλείται από την ψύξη και την πίεση του νερού, η τάση ανάφλεξης του τόξου είναι υψηλότερη από αυτή στην ατμόσφαιρα και το ρεύμα της είναι 15% έως 20% μεγαλύτερο από το ρεύμα συγκόλλησης στην ατμόσφαιρα.

Σε σύγκριση με την ξηρή και μερική ξηρή συγκόλληση, η υποβρύχια υγρή συγκόλληση έχει τις περισσότερες εφαρμογές, αλλά η ασφάλεια είναι η χειρότερη.Λόγω της αγωγιμότητας του νερού, η προστασία από ηλεκτροπληξία είναι ένα από τα κύρια ζητήματα ασφάλειας της υγρής συγκόλλησης.

Η υγρή υποβρύχια συγκόλληση πραγματοποιείται απευθείας σε βαθιά νερά, δηλαδή υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει μηχανικό φράγμα μεταξύ της περιοχής συγκόλλησης και του νερού.Η συγκόλληση δεν επηρεάζεται μόνο από την πίεση του νερού του περιβάλλοντος, αλλά επίσης ψύχεται έντονα από το περιβάλλον νερό.

Αν και η υγρή υποβρύχια συγκόλληση είναι βολική και ευέλικτη και απαιτεί απλό εξοπλισμό και συνθήκες, λόγω της ισχυρής ψύξης του τόξου συγκόλλησης, της λιωμένης λίμνης, του ηλεκτροδίου και της συγκόλλησης μετάλλου από το νερό, η σταθερότητα του τόξου καταστρέφεται και το σχήμα της συγκόλλησης είναι φτωχό .Η σκληρυμένη ζώνη σχηματίζεται στη ζώνη που επηρεάζεται από τη θερμότητα συγκόλλησης και μια μεγάλη ποσότητα υδρογόνου εισέρχεται στη στήλη τόξου και τη λιωμένη λίμνη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συγκόλλησης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ελαττώματα όπως ρωγμές συγκόλλησης και πόρους.Επομένως, η υγρή υποβρύχια συγκόλληση χρησιμοποιείται γενικά σε περιοχές με ρηχά νερά με καλές συνθήκες ωκεανού και συγκόλληση εξαρτημάτων που δεν απαιτούν υψηλή καταπόνηση.

Το υποβρύχιο περιβάλλον καθιστά τη διαδικασία υποβρύχιας συγκόλλησης πολύ πιο περίπλοκη από τη διαδικασία συγκόλλησης στην ξηρά.Εκτός από την τεχνολογία συγκόλλησης, περιλαμβάνει επίσης πολλούς παράγοντες όπως η τεχνολογία καταδυτικής λειτουργίας.Τα χαρακτηριστικά της υποβρύχιας συγκόλλησης είναι:

1. Χαμηλή ορατότητα.Η απορρόφηση, η ανάκλαση και η διάθλαση του φωτός από το νερό είναι πολύ ισχυρότερη από αυτή του αέρα.Επομένως, το φως εξασθενεί γρήγορα όταν διαδίδεται στο νερό.Επιπλέον, ένας μεγάλος αριθμός φυσαλίδων και καπνού δημιουργείται γύρω από το τόξο κατά τη συγκόλληση, καθιστώντας το υποβρύχιο τόξο πολύ χαμηλής ορατότητας.Η υποβρύχια συγκόλληση γίνεται σε λασπωμένο βυθό και θαλάσσια περιοχή με άμμο και λάσπη, ενώ η ορατότητα στο νερό είναι ακόμη χειρότερη.

2. Η ραφή συγκόλλησης περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε υδρογόνο και το υδρογόνο είναι ο εχθρός της συγκόλλησης.Εάν η περιεκτικότητα σε υδρογόνο στη συγκόλληση υπερβαίνει την επιτρεπόμενη τιμή, είναι εύκολο να προκληθούν ρωγμές και ακόμη και να οδηγηθούν σε δομικές βλάβες.Το υποβρύχιο τόξο θα προκαλέσει θερμική αποσύνθεση του περιβάλλοντος νερού, με αποτέλεσμα την αύξηση του υδρογόνου που διαλύεται στη συγκόλληση.Η κακή ποιότητα των συγκολλημένων αρμών της υποβρύχιας συγκόλλησης τόξου ηλεκτροδίων είναι αδιαχώριστη από την υψηλή περιεκτικότητα σε υδρογόνο.

3. Η ταχύτητα ψύξης είναι γρήγορη.Κατά τη συγκόλληση υποβρύχια, η θερμική αγωγιμότητα του θαλασσινού νερού είναι υψηλή, η οποία είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του αέρα.Εάν η υγρή μέθοδος ή η τοπική μέθοδος χρησιμοποιείται για υποβρύχια συγκόλληση, το προς συγκόλληση τεμάχιο βρίσκεται απευθείας στο νερό και το αποτέλεσμα σβέσης του νερού στη συγκόλληση είναι προφανές και είναι εύκολο να παραχθεί μια σκληρυμένη δομή υψηλής σκληρότητας.Επομένως, το ψυχρό αποτέλεσμα μπορεί να αποφευχθεί μόνο όταν χρησιμοποιείται ξηρή συγκόλληση.

4. Η επίδραση της πίεσης, καθώς αυξάνεται η πίεση, η στήλη τόξου γίνεται πιο λεπτή, το πλάτος του σφαιριδίου συγκόλλησης στενεύει, το ύψος της ραφής συγκόλλησης αυξάνεται και η πυκνότητα του αγώγιμου μέσου αυξάνεται, γεγονός που αυξάνει τη δυσκολία ιονισμού , η τάση τόξου αυξάνεται ανάλογα και η σταθερότητα του τόξου Μειώθηκε, αυξήθηκε το πιτσίλισμα και ο καπνός.

5. Η συνεχής λειτουργία είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί.Λόγω της επιρροής και του περιορισμού του υποβρύχιου περιβάλλοντος, σε πολλές περιπτώσεις, πρέπει να υιοθετηθεί η μέθοδος συγκόλλησης για ένα τμήμα και διακοπής για ένα τμήμα, με αποτέλεσμα ασυνεχείς συγκολλήσεις.

Η ασφάλεια της υγρής υποβρύχιας συγκόλλησης είναι πολύ χειρότερη από αυτή στην ξηρά.Τα κύρια μέτρα ασφαλείας είναι:

Συνεχές ρεύμα θα πρέπει να χρησιμοποιείται για υποβρύχια συγκόλληση και το εναλλασσόμενο ρεύμα απαγορεύεται.Η τάση χωρίς φορτίο είναι γενικά 50-80V.Οι ηλεκτρικές συσκευές ελέγχου σε άμεση επαφή με καταδυτικούς συγκολλητές πρέπει να χρησιμοποιούν μετασχηματιστές απομόνωσης και να προστατεύονται από υπερφόρτωση.Πριν ξεκινήσουν τη λειτουργία οι καταδυτικοί συγκολλητές ή κατά τη διαδικασία αλλαγής ηλεκτροδίων, πρέπει να ειδοποιήσουν το προσωπικό ξηράς για να διακόψει το κύκλωμα.Οι καταδυτικοί συγκολλητές πρέπει να φορούν ειδική προστατευτική ενδυμασία και ειδικά γάντια.Κατά την ανάφλεξη και τη συνέχιση του τόξου, τα χέρια θα πρέπει να αποφεύγουν να αγγίζουν τα τεμάχια εργασίας, τα καλώδια, τις ράβδους συγκόλλησης κ.λπ.Κατά τη διάρκεια των υποβρύχιων εργασιών συγκόλλησης, θα πρέπει να παρέχεται προστασία της υγιεινής της εργασίας, ιδιαίτερα της αστικής προστασίας και της προστασίας από εγκαύματα.Ελέγχετε τακτικά την απόδοση μόνωσης και την αδιάβροχη απόδοση του εξοπλισμού υποβρύχιας συγκόλλησης, των λαβίδων συγκόλλησης, των καλωδίων κ.λπ.